ακμεϊσμός

Ποιητικό κίνημα, που γνώρισε ανάπτυξη στη Ρωσία από το 1913, όταν καθορίστηκε το πρόγραμμά του στο περιοδικό Απόλλων. Το κίνημα αυτό επιδίωκε να αποτελέσει αντίδραση εναντίον του υποτακτικού και άχρωμου τόνου του συμβολισμού τείνοντας προς την έξαρση της δύναμης του ανθρώπου, την καθαρότητα και γενικά προς μια κορύφωση (την ακμή, απ’ όπου και το όνομά του) της έκφρασης και μια «αντρική» στάση στα προβλήματα (το κίνημα ονομάστηκε και αδαμισμός). Τις θεωρητικές αρχές του κινήματος αυτού, που δεν έφτασε άλλωστε σε όλους τους αντικειμενικούς στόχους του και έκανε συχνά παραχωρήσεις σε ένα είδος ρομαντικού πάθους, διαμόρφωσαν ο Γκουμίλεφ και ο Γκοροντέτσκι. Στον α. προσχώρησαν πολλοί ποιητές και –από τους καλύτερους– η Αχμάτοβα. Μετά τη Ρωσική επανάσταση ο α., που αντίθετα προς τη μαρξιστική ιδεολογία διακήρυττε την ατομική αξία, απορρίπτοντας την κοινωνική στράτευση της τέχνης, καταδικάστηκε από τη σοβιετική κριτική. Οπαδοί του α. συνέχισαν τη δραστηριότητά τους και έξω από τη Ρωσία.